ညီေထြး
အပ်ဳိေခ်ာရဲ႕ေျခသလံုး
ဖန္နန္းရွင္ ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားႀကီးအေနနဲ႔ အင္း၀ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကို မြမ္းမံျပဳျပင္ေတာ္မူရာမွာ လမ္းေတြကို ခ်ဲ႕ထြင္တာလည္း ပါ၀င္တာေပါ့။ လမ္းေတြကို ခ်ဲ႕ထြင္ျပဳျပင္တဲ့အခါ ေစတီေတာ္တစ္ဆူအေနနဲ႔ လမ္းနဲ႔မလြတ္ဘူး၊ ေစတီေတာ္ကို ဖ်က္ၿပီးေရြ႕႔မွ လမ္းေျဖာင့္မယ္။ က်ယ္၀န္းလာမယ္။
…သာသနာ့ဒါယကာ မင္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ ဘာသာေရးကို ထိခိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အေရးတယူ အေလးမူရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းကပ္တယ္။ လမ္းနဲ႔မလြတ္တဲ့ ေစတီေတာ္အေၾကာင္း ေမးျမန္း ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဘယ္ဆရာေတာ္ကမွ ဖ်က္တာမဟုတ္ဘူး။ ေရႊ႕တာပဲ၊ ေရႊ႕ေကာင္းတယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မမူၾကဘူး။ မေရႊ႕ေကာင္းရယ္လို႔သာ မိန္႔ေတာ္မူၾကတယ္။
…ဖန္နန္း၇ွင္မင္းတရားႀကီးကေတာ့ ေစတီေတာ္ကို ေရႊ႕ခ်င္တယ္။ ေရႊ႕မွသာ လမ္းႀကီးက်ယ္၀န္း ေျဖာင့္တန္းသြားမွာကိုး။ သို႔ေသာ္လည္း သူတစ္ဦးတည္း သေဘာနဲ႔ လုပ္ရာလည္း အေရာက္မခံခ်င္ဘူး။ ႀကံေဖာ္ႀကံဖက္ အနည္းဆံုး တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနေစခ်င္တယ္။
…ဒီအတြက္ ညီလာခံသဘင္မွာ ဗိုလ္ပံုစံုလင္တဲ့ အခိုက္ေမးေတာ္မူတယ္။
…“ ကိုယ့္ေတာ္မွာ ဆရာေတာ္ သမားေတာ္မ်ားရဲ႕ စကားကို ပယ္လွန္ရန္အခက္၊ ေစတီေတာ္ လမ္းနဲ႔မလြတ္တာ မေရႊ႕ဘဲ ထားရအခက္ ျဖစ္ေနတယ္မင္းႀကီး၊ မင္းႀကီးသေဘာတင္ပါဘိ…”
…အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦး သိတယ္ေလ။ ငါ့အရွင္ မင္းတရားႀကီးဟာ မေရႊ႕ေကာင္းဘူး သံဃာေတာ္ေတြ မိန္႔သြားပါလ်က္နဲ႔ ေမးေနတာဟာ သူ႔ဘက္က အေဖာ္လိုေနလို႔သာ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ သိတယ္ေလ၊ သိတဲ့အတြက္ မင္းလိုလိုက္ၿပီး မင္းႀကိဳက္ တင္တယ္။
…“ မွန္လွပါ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးဟာ ဘုရားကို ေရႊ႕ေျပာင္းခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတာ္ျပင္းျပေနျခင္းမွာ ေကာင္းျမတ္ေသာ စိတ္နဲ႔ေရႊ႔႕လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ စိတ္ထားျမတ္လွ်င္ ကုသိုလ္လို႔ ႏွလံုးေတာ္ပိုက္ၿပီး ေရႊ႕သာ ေရႊ႕ေတာ္မူပါဘုရား…”
…အမတ္ေတြ အံ့အားသင့္သြားေသာ္လည္း ဖန္နန္း၇ွင္မင္းတရားႀကီး ၾကည္သာရႊင္ၿပံဳး ျဖစ္သြားေတာ္မူတယ္။ အဲ…ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ ျဖစ္သြားေပမယ့္ မင္းလိုလိုက္ၿပီး မင္းရဲ႕အႀကိဳက္ကိုလိုက္ၿပီး တင္တာျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း သတိမလစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဦးေပၚဦးကိုပဲ ေမးေတာ္မူတယ္။
…“ ေကာင္းၿပီ၊ မင္းႀကီး အခုမင္းႀကီးတင္တဲ့အတိုင္း ေကာင္းျမတ္တဲ့ေစတနာနဲ႔ ဘုရားကို ေရႊ႕မယ္၊ ေရႊ႕တဲ့ေနရာမွာ မင္းႀကီးကိုပဲ ဘုရားဖ်က္ၿပီး ေရႊ႕ဖို႔ေစခိုင္းရင္ မင္းႀကီးက ဘုရားဖ်က္သူ၊ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ျမတ္က အဖ်က္ခိုင္းသူ၊ ဒီသူ ႏွစ္ဦးအပါယ္လားရင္ ဘယ္သူခံမည္နည္း မင္းႀကီး…”
…ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ အေမးေတာ္ရွိတာ ျဖစ္ေလတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးေပၚဦးက တင္ေလွ်ာက္တယ္။
…“ မွန္လွပါ၊ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး ေမးေတာ္မူတဲ့ အေမးကို ေရွးေရွးတုန္းက သားအဖႏွစ္ေယာက္ ပံုျပင္စကားနဲ႔ ဥပမာထားၿပီး သံေတာ္ဦးတင္ပါရေစဘုရား…”
… “ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ပံုျပင္ကို ေရႊနားဆင္ေတာ္မူမည္ မင္းႀကီး…”
…“ ေရႊနားဆင္ေတာ္မူပါဘုရား…”
…“ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ
သားအဖႏွစ္ေယာက္ရွိၾကပါသတဲ႔ ဘုရား၊ ဖေအက တည္တည္တန္႔တန္႔ ကၠေျႏၵ သိကၡာနဲ႔ေနတတ္ေပမယ့္ သားကေတာ့ ဘလြတ္ရြတ္တ ေျပာၿပီး ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေနတတ္တဲ့ ၀ါသနာရွိသတဲ့ဘုရား…”
…တစ္ေန႔က်ေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ခရီးတစ္ခုကို အတူသြားျဖစ္ၾကပါတယ္ဘုရား။ သူတို႔ေရွ႕မွာလည္း အပ်ဳိေခ်ာကေလးတစ္ေယာက္ကို လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ့နဲ႕သြားေနတာ ျမင္တဲ့အခါ သားျဖစ္သူရဲ႕ရင္ထဲက ယားက်ိက်ိျဖစ္လာၿပၤိး…
“ အေဖ…အေဖ…ေရွ႕ကသြားေနတဲ့အပ်ဳိကို သေရာ္ရရင္ အေတာ္ရယ္စရာေကာင္းမွာဘဲ အေဖ…” လို႔
သားအဖႏွစ္ေယာက္ရွိၾကပါသတဲ႔ ဘုရား၊ ဖေအက တည္တည္တန္႔တန္႔ ကၠေျႏၵ သိကၡာနဲ႔ေနတတ္ေပမယ့္ သားကေတာ့ ဘလြတ္ရြတ္တ ေျပာၿပီး ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေနတတ္တဲ့ ၀ါသနာရွိသတဲ့ဘုရား…”
…တစ္ေန႔က်ေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ခရီးတစ္ခုကို အတူသြားျဖစ္ၾကပါတယ္ဘုရား။ သူတို႔ေရွ႕မွာလည္း အပ်ဳိေခ်ာကေလးတစ္ေယာက္ကို လွဳပ္လီလွဳပ္လဲ့နဲ႕သြားေနတာ ျမင္တဲ့အခါ သားျဖစ္သူရဲ႕ရင္ထဲက ယားက်ိက်ိျဖစ္လာၿပၤိး…
“ အေဖ…အေဖ…ေရွ႕ကသြားေနတဲ့အပ်ဳိကို သေရာ္ရရင္ အေတာ္ရယ္စရာေကာင္းမွာဘဲ အေဖ…” လို႔
သားျဖစ္သူက အေဖကို ေျပာပါတယ္ဘုရား။ ဖေအက သူ႔ထံုးစံ သူ႔၀သီအတိုင္း…
“ ဟဲ့…သား…သူတစ္ပါးကို မသေရာ္ခ်င္နဲ႔ကြယ္၊ မေတာ္တဆ ျပန္ၿပီး ဆဲလို႔ရွိရင္ အရွက္ကြဲတတ္တယ္ကြဲ႕…” ရယ္လို႔ေျပာၿပီး တားျမစ္တဲ့အခါ…
“ စိုးရိမ္မေနစမ္းပါနဲ႔ အေဖရာ၊ ဒီအပ်ဳိကို ဘာျပဳလို႔ ႏိုင္ေအာင္ မေျပာႏိုင္ရမွာတုန္း…”
ဆိုၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ မိန္းကေလးၾကားေအာင္ မၾကားတၾကား ေလသံနဲ႔ ေျပာပါသတဲ့ဘုရား။
“ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာလိုက္ပါလိမ့္မင္းႀကီး၊ ဆက္ၿပီး တင္စမ္းပါအံုး…”
…မင္းတရားႀကီးလည္း သိခ်င္ေဇာ မ်ားေနၿပီေလ။
“ မွန္ပါ၊ သားျဖစ္သူ လွမ္းၿပီး မၾကားတၾကား ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့ …”
“ အေဖ….အေဖ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ မိန္းကေလးကို ၾကည့္စမ္းပါအံုးဗ်ာ၊ မိန္းကေလး လွခ်င္ပါလ်က္နဲ႔ ေျခသလံုးႀကီးက တုပ္ပြပြနဲ႔ဗ်ာ၊ အၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာ…” ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ မိန္းကေလးက ဆတ္ဆတ္က်ဲနဲ႔ သြားတိုးတာကိုးဘုရား၊ မိန္းကေလးက ခ်ာကနဲ လွည့္ၾကည့္ၿပီး…
“ က်ဳပ္ေျခသလံုးတုပ္တာ ေမာင့္အပူလား၊ ေမာင့္ပခံုးနဲ႔ ထမ္းထားလို႔ ေမာင္က ေျပာေနတာလား…”
ျပန္ရန္ေတြ႔တဲ့အခါမွာ လူရႊတ္လူေနာက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့…
“ အို…အမိငယ္၊ အမိရဲ႕ ေျခသလံုး တုပ္တုပ္ပြပြကို ငါကေတ့ာ မထမ္းဘူးေဟ့၊ ထမ္းခ်င္းထမ္းရင္ ငါ့အေဖ ထမ္းလိမ့္မဟ…” ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ ဖေအလည္း မ်က္ေထာင့္ႀကီးနီလာၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔…
“ အံမာ…ႏွဳတ္သရမ္းတာကမင္း၊ ေျခသလံုး ထမ္းဖို႔က်ေတာ့ ငါ၊ အေတာ္မတရားတဲ့ေကာင္…” လို႔ သားကို မာန္ပါသတဲ့ဘုရား၊ ဒီအခါမွာ သားကလည္း အေလွ်ာ့မေပးေသးဘဲ…
“ အဲဒါေၾကာင့္ အစကတည္းက အေဖ့ကို တိုင္ပင္သားပဲ၊ မထူးပါဘူး အေဖရာ၊ ဒီအေျခဆိုက္မွေတာ့ ေျခသလံုး တုပ္ပြပြကို ႀကိဳးစားၿပီးသာ ထမ္းလိုုက္ေပေတာ့…” လို႔ ေျပာလိုက္ေၾကာင္း ရွိခိုး သံေတာ္ဦးတင္ရေၾကာင္းပါဘုရား…
…အဲဒီလို အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးရဲ႕႔ ပံုျပင္အဆံုးမွာ ဖန္နန္းရွင္မင္းတရားႀကီး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔…
“ ေတာ္ေတာ့…တန္ေတာ့၊ မင္းႀကီးရဲ႕ စကား အပါယ္လားရင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ္ေတာ္ခံ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေရာက္ေနၿပီ၊ ေစတီေတာ္လည္း မေရႊ႕ပါနဲ႔ေတာ့၊ ေျခသလံုး တုပ္ပြပြ ထမ္းတဲ့ အေဖလည္း မျဖစ္ပါရေစနဲ႔…” ရယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ မွဴးေတာ္ မတ္ေတာ္မ်ား ရႊင္ၾကည္မစဲ တသဲသဲ ရယ္ေမာၾကေတာ့တာကိုး……။
“ ဟဲ့…သား…သူတစ္ပါးကို မသေရာ္ခ်င္နဲ႔ကြယ္၊ မေတာ္တဆ ျပန္ၿပီး ဆဲလို႔ရွိရင္ အရွက္ကြဲတတ္တယ္ကြဲ႕…” ရယ္လို႔ေျပာၿပီး တားျမစ္တဲ့အခါ…
“ စိုးရိမ္မေနစမ္းပါနဲ႔ အေဖရာ၊ ဒီအပ်ဳိကို ဘာျပဳလို႔ ႏိုင္ေအာင္ မေျပာႏိုင္ရမွာတုန္း…”
ဆိုၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ မိန္းကေလးၾကားေအာင္ မၾကားတၾကား ေလသံနဲ႔ ေျပာပါသတဲ့ဘုရား။
“ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာလိုက္ပါလိမ့္မင္းႀကီး၊ ဆက္ၿပီး တင္စမ္းပါအံုး…”
…မင္းတရားႀကီးလည္း သိခ်င္ေဇာ မ်ားေနၿပီေလ။
“ မွန္ပါ၊ သားျဖစ္သူ လွမ္းၿပီး မၾကားတၾကား ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့ …”
“ အေဖ….အေဖ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ မိန္းကေလးကို ၾကည့္စမ္းပါအံုးဗ်ာ၊ မိန္းကေလး လွခ်င္ပါလ်က္နဲ႔ ေျခသလံုးႀကီးက တုပ္ပြပြနဲ႔ဗ်ာ၊ အၾကည့္ရဆိုးလိုက္တာ…” ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ မိန္းကေလးက ဆတ္ဆတ္က်ဲနဲ႔ သြားတိုးတာကိုးဘုရား၊ မိန္းကေလးက ခ်ာကနဲ လွည့္ၾကည့္ၿပီး…
“ က်ဳပ္ေျခသလံုးတုပ္တာ ေမာင့္အပူလား၊ ေမာင့္ပခံုးနဲ႔ ထမ္းထားလို႔ ေမာင္က ေျပာေနတာလား…”
ျပန္ရန္ေတြ႔တဲ့အခါမွာ လူရႊတ္လူေနာက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့…
“ အို…အမိငယ္၊ အမိရဲ႕ ေျခသလံုး တုပ္တုပ္ပြပြကို ငါကေတ့ာ မထမ္းဘူးေဟ့၊ ထမ္းခ်င္းထမ္းရင္ ငါ့အေဖ ထမ္းလိမ့္မဟ…” ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ ဖေအလည္း မ်က္ေထာင့္ႀကီးနီလာၿပီး ေဒါသတႀကီးနဲ႔…
“ အံမာ…ႏွဳတ္သရမ္းတာကမင္း၊ ေျခသလံုး ထမ္းဖို႔က်ေတာ့ ငါ၊ အေတာ္မတရားတဲ့ေကာင္…” လို႔ သားကို မာန္ပါသတဲ့ဘုရား၊ ဒီအခါမွာ သားကလည္း အေလွ်ာ့မေပးေသးဘဲ…
“ အဲဒါေၾကာင့္ အစကတည္းက အေဖ့ကို တိုင္ပင္သားပဲ၊ မထူးပါဘူး အေဖရာ၊ ဒီအေျခဆိုက္မွေတာ့ ေျခသလံုး တုပ္ပြပြကို ႀကိဳးစားၿပီးသာ ထမ္းလိုုက္ေပေတာ့…” လို႔ ေျပာလိုက္ေၾကာင္း ရွိခိုး သံေတာ္ဦးတင္ရေၾကာင္းပါဘုရား…
…အဲဒီလို အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးရဲ႕႔ ပံုျပင္အဆံုးမွာ ဖန္နန္းရွင္မင္းတရားႀကီး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔…
“ ေတာ္ေတာ့…တန္ေတာ့၊ မင္းႀကီးရဲ႕ စကား အပါယ္လားရင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကိုယ္ေတာ္ခံ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေရာက္ေနၿပီ၊ ေစတီေတာ္လည္း မေရႊ႕ပါနဲ႔ေတာ့၊ ေျခသလံုး တုပ္ပြပြ ထမ္းတဲ့ အေဖလည္း မျဖစ္ပါရေစနဲ႔…” ရယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ မွဴးေတာ္ မတ္ေတာ္မ်ား ရႊင္ၾကည္မစဲ တသဲသဲ ရယ္ေမာၾကေတာ့တာကိုး……။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Posted in: ရယ္စရာေလးမ်ား
1 :ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။:
အခုလိုစိတ္ေျဖစရာေလးေတြတင္ေပးတာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....ေနာင္လည္းမ်ား
မ်ားတင္ေပးပါအုန္း
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့စကားေလးက အားေဆးေလးပါ။