ညီေထြး
ႏွလံုးသားခ်င္းအပ္လို႔
အခ်စ္ေတြပ်ိဳးခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးေရ
ပြင့္လာေတာ့မွ အဆိပ္သင္းရနံ႔ေတြ
လႈိင္ေနျပန္ေတာ့
ဘယ္အၿပံဳးနဲ႔ နမ္းရမွာလဲ။
မ၀ံ့မရဲပဲ ခူးလိုက္တယ္
လက္မွာလည္း ေသာကေတြေ၀လို႔
အာသီသတစ္ခ်က္နဲ႔တင္
တယုတယ သိမ္းထားလိုက္မိပါရဲ႕
အိမ္မက္ေတြ အေငြ႕ျပယ္တဲ့အထိေပါ့။
ဒဏ္ရာက
မီးေမွာင္းထိုးျပတာေတာင္
ရိသဲ့သဲ့မာနက
ထပ္ပြင့္လာမယ့္
ဇီ၀ိန္ေျခြပန္း
ဘယ္ႏွစ္ပြင့္ျဖစ္ျဖစ္တဲ့.....။
Posted in: ကဗ်ာမ်ား
0 :ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့စကားေလးက အားေဆးေလးပါ။