ညီေထြး
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ရဲ႕အဆံုးမွာ
ေလွာင္ရယ္သံေတြဟာ
ငါ့အတြက္ ၾသဘာေပးေနတာလား......
ရင္ထဲကတစ္စံုတစ္ရာအတြက္
အျပင္မွာ ဘယ္သူမ်ားသိႏိုင္မွာလဲ.....
အေရာင္အေသြးတစ္သားတည္းရွိေနတဲ့
ကန္႔လန္႔ကာနဲ႔ပဲ
ျပည္ဖံုးကာ ခ်လိုက္ေတာ့မယ္....
လမင္းရဲ႕လြမ္းေတးဟာ
ငါ့အတြက္ဆိုရင္
ငါ့ကိုၾကယ္ေတြေျပာတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးထဲမွာပဲ
အိပ္စက္ခြင့္ျပဳပါလား.....
အခုေတာ...
လက္ျပရံုနဲ႔
ရင္ထဲက ေ၀့သီလု မ်က္ရည္ေတြကို
ဘယ္လို ဆက္ထိန္းရမွာလဲ.....။
မွင္နီ
Posted in: ကဗ်ာမ်ား
0 :ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့စကားေလးက အားေဆးေလးပါ။