ညီေထြး
သူ႔ကိုခ်စ္၍ ေမ့ပစ္မရ
ဘ၀ေသြေရာ္ အေဖာ္မဲ့ကင္း
ပူျပင္းတမွ် ဒီဘ၀
သူကေတာ့ မသိႏိုင္......
သူ႔ကိုလြမ္း၍ တမ္းတေမွ်ာ္ေငး
အလြမ္းေတးသစ္ ေရးျခစ္သီဆို
ငိုငိုသမွ် ဒီဘ၀
သူကေတာ့ျဖင့္ မၾကားႏိုင္......
ေၾသာ္....
သူကေရႊၾကာ ငါကေဗဒါမို႔
ရင္မွာႏြယ္ႀကိဳး ရစ္ကာတိုး၍
ခိုးခ်စ္သမွ် ေသာကအပူကို
သူသိေစခ်င္လိုက္တာ......။
ထိုပေလပေလွာ္
Posted in: ကဗ်ာမ်ား
0 :ဦးမွတ္ခ်က္ျပဳသည္။:
Post a Comment
ေက်းဇူးဆိုတဲ့စကားေလးက အားေဆးေလးပါ။